Uroczystość Objawienia Pańskiego

Chrześcijańska Uroczystość Objawienia Pańskiego (z gr. Epifania), potocznie znana pod nazwą święta Trzech Króli, jest jedną z pierwszych, uświęconych przez Kościół. Swoją historię rozpoczęła już w III w. na Wschodzie. Wówczas obchodzono zjawienie się Boga na ziemi w tajemnicy wcielenia. Pierwotny Kościół w Trzech Magach widzi siebie i całą ludzką rodzinę, wśród której zjawił się Chrystus, a przedstawiciele z całego świata przybywają złożyć Mu pokłon. Pierwsi chrześcijanie świętowali w tym dniu Boże Narodzenie. Na koniec IV w. datuje się początki obchodów tego święta na Zachodzie. Wtedy też podzielono w liturgii Kościoła Powszechnego te uroczystości na dwie odrębne. Ten dzień ma za zadanie uczcić objawienie się Boga i jego obecność w historii człowieka. Ewangelia Mateusza opisuje przybycie do Betlejem Mędrców ze Wschodu, którzy oddając pokłon Jezusowi ofiarowali mu trzy dary. Stąd też założenie, że było ich trzech. Od IX w. średniowieczna tradycja wymienia ich imiona: Kacper, Melchior i Baltazar, nie mają jednak potwierdzenia w Ewangelii. Dawniej w dniu tym święcono kadzidło, mirrę, a także kredę. Do dzisiejszych czasów przetrwał głównie zwyczaj święcenia kadzidła i kredy. Po powrocie do domu z kościoła, wypisuje się na drzwiach inicjały trzech króli oraz aktualny rok. Takie oznaczenie drzwi jest również symbolem tego, że w danym domu mieszka chrześcijańska rodzina. Wraz z Uroczystością Objawienia Pańskiego ku końcowi dobiega czas Polskich Godów i rozpoczyna się trwający do Środy Popielcowej czas zapustów.